Herinnering aan de familie Quicken

20.7.06

Herinneringen komen steeds meer boven


... dat krijg je als je ouder wordt.Bij mij werkt dat ook zo en zie de dingen weer helemaal voor me. Om maar eens enkele te noemen. De vele vakanties die ik bij jullie heb doorgebracht.Je zus Ger en ik deelden haar eenpersoonsbed. We hadden altijd veel te vertellen.Van slapen kwam dan ook niet veel terecht. Ik hoorde ook de hele nacht de voorbijrijdende auto's aan de voorkant van het huis. Was dit niet gewend, ik kwam immers van een klein gehuchtje dat Heibloem heette. Je moeder die vaak een glaasje water naar boven bracht, als Geert ( toen nog Gerard) er om smeekte. De danslessen die Ger en ik van jou kregen. Dit gebeurde in de voorkamer op het tapijt. Terwijl jij gitaar speelde, leerde je ons de Engelse Wals, de Foxtrot, en de Tango. Wat hadden we een plezier. En dat jij kinderliedjes moest instuderen voor het examen van de Hoofdakte van de Kweekschool en dat je mam je daarbij tot diep in de nacht assisteerde. En dat je ik van jou altijd naar de mopsalon ging ipv naar de WC want, poepen heette bij ons thuis moppen. Weet je het nog? En dat ik menige keren met je mam en Ger met die bewuste auto waar jij het over hebt, het stoomgoed ging ophalen bij de klanten. Dat was voor mij heel bijzonder. En dat Ger en ik bij Meeuwis dagelijks sigaretten moesten halen voor je pap, zal ik ook nooit vergeten.
Riny
.
Reactie op jouw brief:
Wat is er van mijn danskunst terecht gekomen? De danslessen die ik jullie gegeven heb, kunnen niet veel om het lijf hebben gehad. Na de cursus heb ik in mijn hele leven misschien 10 keer gedanst.
Op de danslessen in zaal Swinkels heb ik mijn vrouw Hennie leren kennen. Waarom ging ik als nozem naar de dansles? Ik verafschuwde Weense walsen, tango's en de andere stijlen van dansen. De enige dans die ik waardeerde was de Rock and Roll. Mijn vriend Kees Keuning had zich voor de cursus aangemeld en er was in de verdeling jongens en meisjes gebrek aan jongens. Of ik dat hiaat wilde opvullen. Ik heb me laten overhalen om mee te gaan. Dus door stom toeval heb ik daar Hennie ontmoet. Had ik mijn been stijf gehouden, dan was mijn leven totaal anders gelopen. Geen zoon Frank en dochter Yvonne, geen kleinkinderen als Erik. Lukas en Anne. Ik moet er niet aan denken. Kees kan ik niet meer bedanken. Door de danscursus is de vriendschap verwaterd, ik hield me nu meer met Hennie bezig. Kees heb ik nooit meer terug gezien. Hij schijnt heel jong gestorven te zijn.
Har