Heb jij ook meegedaan aan de dagelijkse racerij om op tijd in school te zijn? Verzamelen bij de bioscoop, laat vertrekken en in een rotvaart naar Roermond. Dit is wat er tot nu toe bij mij bovenkomt. Ik weet niet of jij bij alles wat ik opgenoemd heb betrokken bent geweest.
.
Ja zeker, Jack!
Iedere dag verzamelden de Roermondgangers zich bij de bioscoop voor de kerk in Heytse. Dan begon de wedstrijd, wanneer vertrekken we. Minder snelle fietsers begonnen zich zorgen te maken: Als de overweg maar niet dicht is! ( Je had toen van die hele slagbomen. De bomen werden nog met de hand door een NS-medewerker neergelaten. Vorstelijk zat hij in zijn overweghuisje. Als hij vond dat we ons te luidruchtig gedroegen achter de bomen, veranderden zijn toch al niet te snelle handelingen in ergerlijke slow-motion. Je wist dan, we halen het niet meer. Dat wordt straf.)
In mijn herinneringen is een voorval me bij gebleven. We hielden soms, voor we vertrokken, wedstrijdjes met de fiets. Naar de kerkmuur fietsen, zo hard mogelijk, remmen en wie dan het dichtste bij de muur stil stond, was de winnaar. Je was dan de beste remmer. Geen prijs, maar wel aanzien en achting in de groep.
.
Hierboven staat een pentekening van schoenmaker van der Kop. Een van zijn zonen deed ook mee. Hij liet zich nogal gemakkelijk opjutten. Volgens mij was het Pierre. Een beetje aanzien in de groep kon hij wel gebruiken. Om een lang verhaal kort te maken: Aanloop, remmen, weigeren, muur, ziekenhuis! In mijn herinnering komt dit voorval regelmatig terug, de gevolgen worden steeds erger en zijn verblijf in het ziekenhuis gaat van dagen naar weken en maanden. Het schijnt dat zoiets vaak gebeurt met herinneringen; denk maar aan de goeie ouwe tijd!
